Chloé – Chloé – Eau de Parfum

Chloe giechelt, liggend op haar bed, terwijl ze luistert naar de wanhopige smeekbede van haar vrijer. Ze speelt met het flesje parfum dat haar naam draagt. Haar Jules wil haar niet meer zien en praat alleen met een ijskoud antwoordapparaat dat ook in haar gezicht lijkt te lachen. Chloé is niet wreed, ze is gewoon ondeugend. En dan vindt ze het leuk: dat ze wegkwijnen op een magneetband, zich uitputtend met woorden van liefde die ze steeds opnieuw beluistert.

Dit is wat het parfumhuis Chloé wilde bottelen toen het “Chloé” creëerde, een licht eau de parfum gemaakt voor die momenten van narcistisch plezier. Het is deze ondeugende vrouw die niet anders kan dan schommelen tussen medelijden hebben met de arme stakker en geamuseerd zijn door haar gevoelens voor hem.

Een meisje dat diep van binnen weet dat deze passies vluchtig zijn, dat ze hooguit de afdruk achterlaten van een geur die in de lucht zweeft, zoals haar parfum, maar die niet meer zijn dan herinneringen aan bedwelmende noten die uit satijnen lakens worden geroken.

Met bloemige noten van roos en poeder is Chloé een eau de parfum dat delicaat over de huid glijdt, zich inprent in de hoop van minnaars en in de vroege ochtend sterft op een opname van een plagerig antwoordapparaat.